จงเป็นคนโสดที่มีบุญ ไม่ใช่คนโสดที่ไร้วาสนา

คนโสด ที่ปรารถนาการพ้นทุกข์ หลุดพ้นการเวียนว่าย ต -า ย เกิด ความโสดนี้ น่าจะมาจากผลกรรมดี อันเป็นบุญเดิมของเค้า

ส่วนคนโสด ที่ไม่ได้สนใจเรื่องศีล สมาธิ ภาวนาความโสดนี้ น่าจะมาจากกรรม ไม่ดี ที่แสดงผลต่อเบ้าหน้า ฐานะ ผิวพรรณ อุปนิสัยต่างๆ จึงทำให้โสด

คนโสด หลายคน ก็ไม่อยากเป็นโสด บางคนถึงกับพูดว่า ฉันยอมเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง เพื่อให้เข้ากับคนที่ฉันรักได้

บางคนก็บอ กว่า ฉันดูแลตัวเองได้ ดูแลครอบครัวได้มีรายได้พอเลี้ยงตนเอง เลี้ยงลูกตามลำพังได้ ขอเพียงรักฉันก็พอ ฉันไม่ขออะไรอีก

บางคนคิดว่าปัญหาอยู่ที่ โอ กาสพบคนน้อย ไม่ว่าจะเพราะที่อยู่ ที่ทำงาน ที่เรียน หรือ ที่ดำเนินชีวิต ไม่มีโอ กาพบคน มาก ๆ บางคน คิดว่า

เป็นกรรมเก่า พรหมไม่ลิขิตหรือ เกิดจากสิ่งนอ กเหนือ การควบคุม แต่จริง ๆ แล้ว เรามีโอ กาสพบรัก และแต่งงาน มีชีวิตคู่ ตลอดทุกช่วงอายุของเรา ตั้งแต่วัยเด็ก จนถึง ไม่กี่วันก่อนต า ยด้วยความชรา

ขึ้นกับว่า เราจริงจังกับความต้องการชีวิตคู่หรือเปล่า สมัยก่อน เป็นสิ่งน่าอาย ถ้าบอ กว่าผ ญ.ต้องการชีวิตคู่ ต้องการสามี

แต่ที่จริงแล้ว เป็นความต้องการปรกติของคน ที่จะต้องการความรัก ต้องการคนรัก ถ้าจะจำกัดให้แคบ ๆ ว่า มีอะไรที่ต้องปรับปรุง หรือมีอะไรที่คน มีคู่กับคนไม่มีคู่ต่างกัน

สิ่งนั้นคือ ทัศนคติ คนที่กลัวສ า รพัด กลัวคนห ລ อ ก กลัวผิดหวัง กลัวไม่ได้ดังใจ กลัวขายหน้า มักจะกลัวทุกอย่าง

ยกเว้น กลัวอยู่คนเดียว ในสหรัฐอเมริกา คนกลัวมาก ไม่ใช่กลัวอยู่คนเดียว แต่กลัว ต า ย คนเดียว จนเป็นคำด่าว่า “คนอย่างเธอ ต้องต า ย คนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยว”

พอคนอายุมากขึ้น ความสามารถในการพึ่งตนเอง ก็ลดลงด้วย เพราะร่างกายไม่แข็งแรง ฟื้นตัวช้า และเจ็บซ้ำบ่อย ป่วยซ้ำบ่อย

หากเราเป็นคนหนึ่งที่คิดว่า ฉัน มีพี่น้อง มีลูกหลาน มีเงิน มีสมบัติ มีคนใกล้ชิด มีคนดูแล เรากำลังคิดในทางที่ไม่ถูกต้อง ถ้ามีใครสักคนที่จะดูแลเรายามแก่ ป้อนน้ำ ป้อนอาหารเรา อาบน้ำ สระผม แปรงฟันให้เรา

พาเราไม่สูดอากาศ ตากแดด รับไออุ่น ในยามที่เราเจ็บป่วย พิการ หรือเป็นอัมพาต ไม่ใช่เพียง 1-2 ปีแรก แต่เป็น 10 ปี หรือ 20-30 ปี คนนั้นคือ

สามี หรือ ภรรยา ที่ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน มา ไม่ใช่พี่น้อง ลูก ๆ หรือ หลาน ๆ คนเหล่านี้จะทนทำได้ไม่นาน ทัศนคติว่า

ฉันเก่ง ฉันอยู่ได้ ฉันไม่ง้อใคร ฉันเป็นคนเลือ ก ฉันไม่ใช่ตัวเลือ ก ทุกอย่างที่ สอนให้เราแกร่ง เราไม่ต้องพึ่งพาใครนี่แหละ ที่ทำให้เราเป็นโสด

ที่กาญจนบุรี จุดที่แควน้อยและแควใหญ่มาบรรจบกัน เราจะเห็นชัดเจนว่า น้ำจากสองแควมีสองสี ต่างมีสีของตนเอง แต่เมื่อมาบรรจบกัน

มันจะหลอมรวมกันเป็นแม่น้ำสายเดียว มีสีเดียว เราแต่ละคน เติบโตมา ในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน 20 ปีบ้าง 30 ปีบ้าง การจะอยู่ร่วมกันกับคนอื่นที่ เติบโตมา ในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน 20 ปีบ้าง 30 ปีเช่นกัน ย่อมไม่ง่าย

ถ้าเรายืนยันว่า ฉันต้องเป็นอย่างนี้ เธอต้องปรับเข้าหาฉัน หรือฉันแก่เกินกว่าจะปรับตัวแล้ว เราก็เหมือนถูกลิขิตมาให้ ต า ย คนเดียว

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *