สำหรับความรักของพ่อ กับแม่ คือรักแท้รัก ที่มีความยั่งยืน ลูกทุกคนคงรู้แล้วว่า พ่อ กับแม่ของคุณนั้น สามารถทำได้ทุกอย่างให้ลูก ทำด้วยความรัก
เราจึงควรที่จะรู้จักความรักของพ่อและแม่ให้ดีเริ่มแรกเดิมที ต้องรู้จักกันไว้ก่อนว่า ความรักนั้นแยกตามหลักธรรมได้ 2 แบบ
ความรักแบบที่ 1 คือความชอบใจ อยากได้เขามาสนองความต้องการเพื่อเรา เพื่อให้ตัวเองนั้น มีความสุข ทำให้เรามีความสุขได้เมื่อมีเขา ความรักเช่นนี้มีทั่วไป
ความรักแบบที่ 2 คือ ความอยากให้เขามีความสุข ความต้องการให้ผู้อื่น มีความสุข หรือความปรารถนาให้คนอื่นอยู่ดีมีความสุข ความรักของพ่อแม่เป็นแบบนี้
คือ อยากให้ลูกมีความสุข ความรักสองแบบนี้ แทบจะตรงข้ามกันเลยแหละ
แบบที่ 1 อยากได้เขา ทำให้เรามีสุขของเรา
แต่แบบที่ 2 อยากให้เขาเป็นสุข (จะให้ความสุขกับเขา ทำให้เขาเป็นสุข)
ความรักที่หนุ่มสาวมักพูดกันนั้น ซึงก็คือแบบที่ 1แต่ในครอบครัว มีความรักอีกแบบหนึ่งให้เห็น
คือ ความรักระหว่างพ่อแม่กับลูก มันคือความอยากให้ลูกเป็นสุขความรักชอบใจ อยากได้เขามาเพื่อความสุขของตน ก็คือ ราคะส่วนความรักที่อยากให้เขาเป็นสุข ซึ่งเรียกว่า เมตตา
ความรัก 2 แบบนี้ มีลักษณะต่างกัน ผลก็ต่างกันหากความรักแบบที่ 1 ก็ต้องการได้ ต้องการเอาเพื่อตนเอง เมื่อทุกคนต่างคนต่างอยากได้ ความรักประเภทนี้ ก็จะนำมาซึ่งปัญหา
คือ ความเห็น แก่ตัวการเบียดเบียน ซึ่งกันและกันและความรักแบบที่ 2 อยากให้ผู้อื่นเป็นสุข เมื่ออยากให้ผู้อื่นเป็นสุข
ก็พยายามทำให้เขาเป็นสุข เหมือนพ่อแม่ที่รักลูกของตนเอง จึงพยายามทำให้ลูกเป็นสุข ตัวเองก็เป็นสุขด้วยเมื่อเห็นลูกเป็นสุข
ความรักแบบที่1 เป็นความต้องการที่จะหาความสุขให้ตนเอง พอเขามีความทุกข์ลำบากหน่อย หรืออยู่ในสภาพที่สน อ ง ความต้องการของเราได้
เราก็เ บื่ ວหน่ายเขาต่างจาก ความรักแบบที่2 ต้องการให้เขามีความสุข พอเขามีความทุกข์เดือด ร้อน เราก็สงສ า ร อยากจะช่วยเขา ให้เขาพ้นจากความลำบากนั้นๆ
ความรักแบบที่1 นั้น ต้องได้จึงจะเป็นสุข ซึ่งเป็นธรรมดาของคนทั่วไป ที่ว่า เมื่อเอาเมื่อได้ จึงมีความสุข แต่หากต้องให้ต้องเสีย
ก็เป็นทุกข์ วิถีของ ปุถุช น นี้ จะทำให้ไม่สามารถพัฒนาในเรื่องคุณธรรม เพราะว่าถ้าการให้เป็นทุกข์เสียแล้ว คุณธรรมก็มาไม่ได้ มนุษย์จะต้องเบียดเบียนกัน
แต่เมื่อไรที่เราสามารถมีความสุขจากการให้ เมื่อไหร่การให้กลายเป็นความสุข เมื่อนั้นปัญหาสังคมก็จะน้อยลงไป หรือแก้ไขได้ทันที
เพราะคนเราจะเกื้อ กูลกันตามปกติ การให้คือ การสละหรือยอมเสียไป ก็มักต้องฝืน ใจ จึงเป็นความทุกข์ จึงมาสร้างความเปลี่ยนแปลงใหม่ ทำให้การให้กลายเป็นความสุขไป
ความรักแบบที่2 ที่ทำให้คน มีความสุขจากการให้ จึงเป็นความรักที่สร้างสรรค์ เป็นความรักที่แก้ปัญหาเมื่อคนเรามีความสุขจากการให้ จะเป็นความสุขทั้งสองฝ่าย สุขด้วยกัน
คือ ผู้ให้ก็สุขที่ได้เห็นเขามีความสุข และผู้ได้รับก็มีความสุขจากการได้รับ สองฝ่ายสุขด้วยกันความสุขแบบนี้ดีกับชีวิตของตนเองด้วย
คือ ตนเองมีทางได้ความสุขเพิ่มขึ้น ดีต่อสังคม เพราะเป็นการเกื้อ กูลกัน ช่วยให้เพื่อน มนุษย์มีความสุขความรักของพ่อแม่คือ
อยากเห็นลูกมีความสุข และอยากทำให้ลูกเป็นสุข แล้วก็มีความสุขเมื่อเห็นลูกเป็นสุข
เมื่ออยากเห็นลูกมีความสุข พ่อแม่จึงทำทุกอย่างให้ลูกมีความสุข วิธีสำคัญอย่างหนึ่งที่จะทำให้ลูกมีความสุข ก็คือ การให้
ฉะนั้น พ่อแม่ก็จะมีความสุขในการให้แก่ลูก เพราะการให้นั้นเป็นการทำให้ลูกมีความสุขในขณะที่คนทั่วไปต้องได้จึงจะมีความสุข
แต่พ่อแม่ให้ลูกก็มีความสุข จนบางทีตนเองต้องลำบาก พอเห็นลูกมีความสุข ก็มีความสุขด้วย
แต่หากเห็นลูกไม่สบายหรือตกทุกข์ลำบาก พ่อแม่ก็พลอยทุกข์ไปด้วย หาทางแก้ไขไม่มีความหน่าย พร้อมที่จะลำบากเพราะลูก
