“ถูกทิ้ง” พูดเบาๆ ก็เจ็บ

การเป็นคนถูกทิ้ง อารมย์แรกที่สัมผัสได้คือ เจ็บ จุก น้ำตาปริ่มๆ พอเริ่มสะอื้นไห้เท่านั้น

น้ำตาอีกมากมายมหาศาลก็ร่วงกราวนานนับวัน นับเดือน หลายๆ เดือนก็เข้าสู่หลายๆ ปี ยากจะลืม

ที่ใจเจ็บเพราะมันเศร้า เสียใจ ผิดหวัง ไม่ทันได้ตั้งตัว รู้สึกไร้ค่า สิ่งนั้นเรียก ความเจ็บปวดที่ยังหายใจ ที่ยังร้องไห้ เสียใจ เพราะยังรักอยู่

ตรงข้ามคนที่ปล่อยมือ ก่อน กับรู้สึกโล่ง เบาสบาย เดินหน้าต่อ กับทางเลือ กใหม่ๆ ที่อาจจะถูกใจเวลานี้ แต่ไม่ได้การันตีว่าดีกว่า!

สองคนนี้จึงต่างกัน คนหนึ่งทุกข์มากเพราะรักหมดใจ อีกคนกลับทุกข์เพราะหวาดหวั่นว่าทางใหม่จะถูกทางหรือไม่

เมื่อเหลียวหลังไปดูก็ทุกข์เพราะทอดทิ้งอีกคน มา ในวันที่ไม่ใช่แล้ว ทำได้เพียงเดินหน้าต่อ

‘คนถูกทิ้ง” เมื่อรู้ว่าเขาคิดอย่างนี้แล้วยังจะร้องไห้อยู่ไหม? คน มันจะไปยังไงมันก็ไป ดีให้ต า ย รักให้ต า ยมันก็ไป

‘คนที่ทิ้ง’ อยากสลัดให้หลุด อยากหลุดพ้น หมดใจ หมดรัก เพราะมีทางเลือ กใหม่ๆที่ตื่นตามากกว่า

หากไม่ได้แต่งงานแต่งถึงขั้นจดทะเบียน จัดงานใหญ่โตก็แค่การเลิกลา การเดินทางมาถึงจุดๆ หนึ่งที่มันไม่ใช่ก็ทางใครทางมัน

ตรงข้ามหากแต่งงานถึงขั้น มีลูก มีครอบครัว นี่ไม่ธรรมดาแล้วล่ะ

เรื่องใหญ่เชียวล่ะ สภาพจิ ตใจของลูกที่มาที่หลังจงอย่าลืม จิ ตใจคู่ชีวิตที่ร่วมทุกข์มากกว่าสุขจงอย่าลืม!

แต่โลกแห่งความเป็นจริงก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิดหรอ ก เพราะคนบางคนก็ลืมจนหมดสิ้นเพียงเพราะสะกดคำว่า ‘พอ’ ไม่เป็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *