กอดตัวเองให้เป็นเพราะมันจำเป็น เวลาไม่เหลือใคร

กอดตัวเองอาจไม่อุ่นเท่าใครกอด

แต่เราไม่เคยทำร้ า ຢตัวเองเหมือนที่เขาทำร้ า ຢเรานะ

วันนี้เหนื่อย วันนี้เศร้า มองไปทางไหนก็เจอแต่ปัญหา อยากร้องไห้น้ำตาก็ไม่ไหล อยากบอ กใครสักคนก็ไม่มีใครเลยนั่งอยู่ข้างๆ

ความรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง แบบนี้ไม่เคยมีใครบนโลกที่ไม่เคยเป็น เราไม่ได้แปลกหรือแตกต่างจากคนอื่นๆ ใครๆ ก็เป็น

ลองเอื้อมมือมาโอบกอดตัวเองดูสิ แขนของเราถูกออ กแบบมาให้ยาวพอ กอดตัวเองให้อบอุ่นได้

ลองแล้วก็อย่าลืม บอ กรักตัวเองมากๆ ขอโทษตัวเองที่ปล่อยให้คนอื่น มาทำร้ า ຢ ขอโทษที่ไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง

วันนี้เราจะเริ่มต้นใหม่ด้วยการบอ กรักตัวเอง เวลาเราหมดไปอีกวัน

เคยถามตัวเองไหมว่า เราทำอะไรเพื่อตัวเองแล้วหรือยัง เมื่อไหร่จะเริ่มสักที

คนบางคนผ่าน มาแค่ให้จำจดแล้วผ่านไป

คนบางคนผ่าน มาให้บทเรียนแล้วผ่านไป

คนบางคนผ่าน มาให้ความหวังแล้วผ่านไป

ไม่มีอะไรอยู่กับเราแน่นอนตลอดชีวิต ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

ทุกข์ สุข คือ แขกเจ้าประจำในชีวิต คือเพื่อนร่วมทางที่แสนจะซื่อสัตย์กับเรา

ไม่เคยทอดทิ้งเราไปไหน วันนี้เราทำความรู้จักเพื่อนเก่าที่อยู่กับเรามาทุกภพชาติแล้วหรือยัง

เราทักทายสุขในวันที่เราสบายใจ เรานั่งร้องไห้เมื่อทุกข์เดิน มาหา เพื่อน 2 คนนี้ให้อะไรกับชีวิตเราบ้าง เราเรียนรู้ที่จะอยู่กับเพื่อนแท้ของเราหรือยัง

คนหมดใจแล้วต่อให้ยกภูเขา คุณงามความดีในอดีตมาอ้างเพื่อให้เขาคิดได้ แต่เชื่อไหม?

เขาจะไม่คิดถึงมันแม้เศษเสียว เขาลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง และปล่อยมันไว้ในอดีตนั้นแหละ

คนที่ลืมได้ไว้เพราะเขาเป็น “ผู้กระทำ” เป็นคนเลือ กจะไป

แต่ที่เรายังตัดใจไม่ได้เพราะเราเป็น “ผู้โดนกระทำ”

อย่าเฝ้ารอว่าเขาจะกลับมา คนเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีวันเหมือนเดิม บางคนเขาลืมเราตั้งแต่มีเราอยู่ข้างๆ แล้วไปเอาคนใหม่แล้ว

บางคนลืมขนาดว่าเราเป็นแฟน เป็นเมีย มีลูก เพื่อจะได้เอาคนใหม่

หยุดเถอะ พอเถอะ ชีวิตมีค่ามากกว่าจมอยู่กับกำแพง!