หากเขาไม่ใช่ จะยื้ออย่างไรก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานนัก

ความรักของเราแต่ละคนอาจเริ่มต้นจากการพบกันโดยบังเอิญ มีเพื่อนแนะนำให้รู้จักกันตอนไปงานเลี้ยง งานวันเกิดเพื่อน ทำงานที่เดียวกัน หรือรู้จักมักคุ้นกันตั้งแต่ยังเด็ก ฯลฯ

ไม่ว่าเราจะพบเจอ กันด้วยเหตุการณ์แบบไหน การเริ่มต้นของความรักก็มักเริ่มจากความสุขและความงดงามเสมอ

มีความทรงจำและความประทับใจในกันและกันจนต้องสานสัมพันธ์ต่อ ทำความรู้จักตั้งแต่ผิวเผินจน มาเป็นคนรักกันในที่สุด

แต่ใครจะไปรู้ว่าความรักครั้งนี้จะลงเอยอย่างไร ไม่ว่าจุดเริ่มต้นจะเป็นเช่นไร สุดท้ายก็มีแต่ความเศร้าอยู่ดี

แม้เราจะพยายามทำใจให้ยอมรับกับความไม่แน่นอนบ้างแล้วส่วนหนึ่ง แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ก็ไม่มีใครห้ามน้ำตาไม่ให้มันไหลได้เลยสักคน

ความรักนั้น มักถูกมองว่าเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทุกคนจะให้ความสำคัญกับมัน มากเป็นพิเศษ และพยายามสืบเสาะหาใครคนนั้นที่จะมาเป็นคู่ชีวิต

เพื่อที่จะมาร่วมสร้างความสุข เสียงหัวเราะ มอบรอยยิ้ม มอบสิ่งดีๆ ให้แก่กัน สร้างอนาคตที่สดใส ใช้วันคืนและแบ่งปันความสุขความทุกข์ที่มีร่วมกัน

เมื่อถึงวันนั้นเราจึงต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มันอยู่กับเราไปนานๆ แต่ความรักมันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ

ในชีวิตที่เราได้แต่ทำให้ดีที่สุดเท่านั้น รักกันให้ดีๆ ทำแต่สิ่งดีๆ พูดแต่สิ่งดีๆ มอบแต่สิ่งดีๆ ให้คนที่เรารัก

แต่มันจะลงเอยอย่างไรก็เป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่อาจกำหนดผลได้ จะสมหวังหรือผิดหวังก็เป็นเพียงสิ่งที่สามารถจะเกิดขึ้นได้ทั้งสองทาง เราคงไม่อาจไปทัดทานอะไรได้

หากเขาเป็นคนที่ใช่…สุดท้ายมันก็คือใช่ แต่หากเขาไม่ใช่…จะยื้ออย่างไรก็คงอยู่กับเราได้ไม่นานนัก

กับคำถามที่ว่า ความรักมักเริ่มต้นด้วยความสุข และจุดจบจะต้องเศร้า จึงไม่ใช่เรื่องจริงเสมอไป